Welkom bij weer een verhaaltje. Op dinsdag zijn Josef en ik na het werk een stuk gaan wandelen en klimmen. Vanaf de farm zien we een aantal bergen, die voor Spaanse begrippen waarschijnlijk heuvels zijn. We hadden het plan om naar de top van de dichtstbijzijnde te gaan. Er zijn geen wandelroutes naar deze berg, althans voor zover ik weet niet. Dus als eerste zijn we door een veld met olijfbomen heen gelopen, die zie je veel hier in Spanje. Wist je dat de ‘tafelolijfen’ worden geplukt in september en de olijfolie olijfen in november? Vervolgens onder de spoorbrug door en de autoweg overgestoken. Toen langs een huis met blaffende honden en tot slot een stuk omhoog. Er waren geen paden dus we moesten zelf scouten hoe we gingen lopen. Dat was erg leuk, hoewel ik op het begin dacht ‘waar ben ik aan begonnen’. Eenmaal boven was het uitzicht fe-no-me-naal, ik had verwacht dat we vooral bomen zouden zien aan de andere kant, maar dat was gelukkig niet zo. Zoals op de foto’s te zien is was ook de top van de berg prachtig. Ik ben erg blij dat we dit gedaan hebben! Spontante acties zoals deze zijn vaak dingen die mij het meeste bijblijven.

Inmiddels is het woensdag en is een minder leuke dag, zeker in vergelijking met zo’n dag als gisteren. Mijn roommate is weggegaan, net zoals een Engelse vrijwilliger die hier was. Dat allemaal op één dag. Ik hoop dat er snel een nieuwe persoon komt in de caravan. Dus nu ben ik voor het eerst alleen in Spanje, dat is even wennen. En toen ik dacht dat het niet erger kon, was ook Lapje (de kat) nergens te bekennen. Inmiddels zit ze gelukkig bij mij op de bank, gezellig met zijn tweeën. Morgen is er weer een dag.

Aangezien deze blog tot nu toe niet heel lang is én ik een beetje achterloop schrijf ik meteen verder over de donderdag. Ik lig nu languit op de bank te chillen na een leuke werkdag. Aan het einde van de dag heb ik te horen gekregen dat er een nieuwe vrijwilliger komt over een paar dagen, halleluja! Er waren een aantal dingen die vandaag tot een goede dag maakten. Ten eerste heb ik zelf met het werken meer initiatief genomen, dat lukt steeds beter omdat ik hier langer ben en dus beter weet wat wanneer moet gebeuren. Ten tweede heb ik voor het eerst een Spaans gepraat, zegmaar serieus. Ik zei ‘yo bebe agua’ en dat blijkt dus geeneens een goede zin te zijn, maar ik was er wel trots op, haha! Het betekend trouwens dat ik even wat water ging drinken. De typisch Spaanse man waar ik het eerder over had snapte me natuurlijk wel, maar hij zei dat hij wel mijn Spanish teacher zou worden. Ik vind het helemaal prima. Ten derde heb ik samen met een meisje die geloof ik stage loopt op het kantoor de paaseieren geschilderd. In het weekend van Pasen is er een easter egg hunt voor kinderen. Daarvoor moesten nog wat meer houten eieren een kleurtje krijgen. Het was grappig want zij spreekt geen Engels en ik geen Spaans, maar toch was het gezellig. We hebben een beetje à la Ria gecommuniceerd; met handen en voeten. En tot slot was het leuk omdat ik ineens mensen Duits hoorde praten, dus met in mijn beste Duits zei ik ‘Sind die aus Deutschland?’ of zoiets. De man met een korte broek, bleke benen, camera in de hand en petje op zei ‘Ja’ waarop ik reageerde ‘Ich bin Holland’. Dat vond hij mooi :p. Het grappige was dat we daarna toen ik hen wat ging uitleggen over de farm in het Engels praatte, mijn Duits is namelijk niet zo goed.

Kijk trouwens ook een keer bij 'foto's', daar voeg ik af en toe nieuwe foto's aan toe, vanavond van het hiken.